Najważniejsze święto Naszej Planety: DZIEŃ ZIEMI
Co roku obchodom tego święta towarzyszy inne hasło, jako motyw inspirujący do działań
na rzecz naszej Planety.
Motywem ubiegłorocznych obchodów było hasło „Działanie na rzecz ochrony klimatu”
Natomiast w tym roku świętujemy pod hasłem „Przywróć naszą Ziemię „
Zastanawiam się jak zinterpretować te słowa.
Co to znaczy przywrócić naszą Ziemię ?
Wszelkie zmiany jakie zachodzą w otaczającym nas świecie zależą od człowieka, od jego działalności i poszanowania środowiska. To od nas zależy wygląd i życie na Ziemi,
którą słusznie nazywamy Matką.
Wraz z rozwojem nowych technologii, naukowych odkryć, coraz to nowszych wynalazków
w szalonym pędzie dążymy do wygody nie licząc się ze skutkami, dokonujemy destrukcji
naszej planety.
Nadmierne wydobycie surowców, zbyteczny konsumpcjonizm, wytwarzanie ogromnej ilości odpadów, karczowanie lasów, zatruwanie gleby, wody i powietrza, to tylko nieliczne z naszych grzechów.
Przywrócić naszą ziemię, to troszczyć się o środowisko, to ciągła edukacja i budowanie
świadomości ekologicznej naszego społeczeństwa,to podejmowanie inicjatyw na rzecz ochrony zasobów naszej Ziemi, to oszczędzanie wody i energii, to rezygnacja z nadmiernych zakupów,
to recykling i upcykling.
Dbajmy zatem o naszą Matkę Ziemię, bo mamy ją jedną i to jaką ją pozostawimy naszym dzieciom i następnym pokoleniom, zależy tylko od nas.
Piękno naszej planety wyłania się ze wspomnień naszych rodziców i dziadków.
Wiersz Mieczysława Brauna, który dedykuję naszej Planecie w dniu jej Święta
doskonale oddaje klimat tamtych czasów.
KD
KRAJOBRAZ POLSKI
Krzywa wierzba przy płocie, krzywy płot na rozstaju,
Mokra zieleń w sitowiu, w sinym gaju – bugaju,
A przy łące jałowce, białe owce na łące,
Jarzębiny, jedliny, niebo ziemią pachnące.
W koleinach drożyna, wronie gniazda na drzewie,
Pośród świerków ćwierkanie, modrzewie – modrzewie…
Wiatrak łapie obłoki, które na nim siedziały,
I ucieka, odziany w łachy pól – samodziały.
Zieloniutkie, czerwienne, łubinowe i bławe,
Chabrowane kąkolem, pawim okiem i stawem,
Pola – polskie, złocone topolowym półcieniem,
Wykwiecone kwiatami, jesienione złocieniem.
Szumi jesion jesienią, wrzos wrześniowy słoneczny,
Złotoliście wiatr sypie, niesie zapach jabłeczny –
A nocami miesięcznie świeci bór litą grzywą,
W niebo kute gwoździami, bije srebrne strzeliwo!
Mieczysław Braun